Al enkele jaren geleden (toen ik nog klein was...) ga ik op vakantie met mama, papa, Jonas en Marie. Frankrijk is dan één van onze populairste vakantiebestemmingen. Met de campingcar achter de auto een dag rijden, aankomen op de camping, tent rechtzetten, hopen op geen regen en genieten. Papa moet nog een weekje alles goed installeren en dan kan ook hij genieten van zijn welverdiende vakantie. De kinderen genieten het meest van het zwembad en de activiteiten op de camping (Zoals soundmixshow, toneelopvoering, broodjes bakken boven het vuur, etc.) Op een dag rijden we door het Franse land en ergens ten velde stoppen we op een parking. Plots komt er een politiecombi voorbij en papa doet in de auto een politieluidspreker na: 'Attention! Attention! On cherche Jaspèèr, Il a fait kaka sans papier! Attention! Attention! ...' Alhoewel dat niet waar was (of wat dacht u anders...), had ik schrik en dook meteen in de koffer (enja dat is wel al jaaaaaren geleden!), gebukt, zodat de gendarmerie me niet zou zien. Vandaag heb ik het genoegen u mee te delen dat als de bewuste feiten strafbaar zouden zijn, ik vandaag opgepakt kon worden. Na de misviering op zondag is er geen toiletpapier meer. Het eten van gisterenavond heeft toch wat op mijn darmen gewerkt en ik moet me haasten om naar 'het toilet' te gaan. Geen wc-papier, maar wel water en hoge nood... De keuze is snel gemaakt. Het doet goed en ik heb mijn handen daarna echt wel voldoende met zeep gereinigd. Eind goed al goed? Wordt misschien vervolgd!

Ik weet niet hoe het komt, maar op de één of andere manier link ik dingen die ik hier meemaak met verhalen uit mijn verleden. Zo kan ik sommige winkels hier het best beschrijven op dezelfde manier hoe Jasmien en ik vroeger 'reisbureau' speelden. stap 1: Je gaat ergens in de kamer op de grond zitten. Stap 2: Je zoekt dozen, wereldbollen, prullaria, etc. stap 3: je schikt die rond jou stap 4: je hebt door dat je niet meer wegkunt, alleen maar door heel de boel terug op te ruimen.

Het is zondag en er komen twee zusters op bezoek. Ze willen zien of alles goed met ons gaat en of we het leven hier wat gewoon kunnen worden na een maand. Ze zijn ook wat bezorgd, omdat we in een Kameroens gezin leven (wat helemaal niet hoeft!) We vertellen de zusters dat alles goed gaat (wat ook zo is!) en dat we 's avonds geen bonen mogen eten, omdat we dan last hebben van onze magen. 'Inderdaad!' antwoordt één zuster, 'want als ik bonen eet, ontstaat er gas in mijn maag.' Haha, alsof we dat nog niet wisten!

Vorig weekend kwamen Thea en Sarah (twee mede-studenten) uit Djottin op bezoek! Ze komen aan op vrijdag in Bamenda en we trakteren Sarah op een etentje. Ze is maandag jarig (nogmaals ne gelukkige!) en verdient het om eens goed te gaan eten. We kiezen 'Dreamland' uit als restaurant en hopen op het beste (de naam moet zijn reputatie hoog houden!). Het ziet er erg chique uit (in vergelijking met andere etablissementen), en de prijzen vallen best mee! Onze kledij is niet helemaal aangepast aan dit restaurant, maar omdat we blank zijn (denk ik) is er geen probleem om hier te lunchen. We gaan ervoor! Omdat de meer bekendere maaltijden (steak champignon, hamburger, etc.) uitverkocht zijn, ga ik noodzakelijkerwijs voor de typische, Kameroense maaltijd, maar meer uitgebreid dan in het gastgezin! Ik opteer voor het buffet. Een buffet met Frans brood, eieren, wortels, spaghetti, rijst, sauzen, vis, kip, watermeloen, bonen, etc. 'all you can eat' voor 3000 CFA (= 4,5 euro) ZA-LIG dus! Het is heel leuk samen en we praten bij over onze ervaringen in Kameroen, Djottin en Bafut. Daarna voor twee uur naar het internetcafé. Sarah en Thea hebben geen internet in hun dorp en hebben enkel elektriciteit van een generator tussen 18u30-21u00. Zij moeten dus plannen wanneer wat wordt opgeladen. Laptop, gsm, batterijen van de pillamp,etc. Elke week iets anders? Respect! Internet verloopt weer traag. Ik probeer naar huis te bellen via skype, maar dat lukt niet. Het enige wat ik kan doen is enkele foto's uploaden op facebook. Op deze site lukt het moeilijker en FB werkt goed mee! Als je foto's wil zien, maar we zijn nog geen vrienden, voeg me dan gerust toe! (Jasper Vanden Bempt)

Vrijdagavond met Thea en Sarah, nu moeten we wel uitgaan! Voor de eerste keer uitgaan in Kameroen! Spannend zeg! Wij met vier Belgen, onze zus en papa. Door de donkerste donkere gaan we naar 'The Place', een bar in ons dorpje. Vette boxen en af en toe een schijf van Rihanna. Iedereen zit neer en wij hebben wel zin om een danske te PLACEeren. De meisjes staan al even recht, maar als ik 'Hold me' of 'Hold you'?? (Eline?!) van The Gyptian hoor, kan ik niet langer blijven zitten en begin ik ook te dansen. Langzaamaan komt iedereen los en algauw wordt het daar echt 'the place to be'. Als ik zeg dat de Belgen het feest daar gestart hebben, heb ik geen leugen neergeschreven. De DJ is niet te vergelijken met een gemiddelde DJ Lofner op zaterdagavond in Leuven, maar hij doet zijn best. Tussen elk liedje is er gemiddeld een drietal minuten stilte. Naast Rihanna horen we ook Nigeriaanse muziek, waarop de dansbeentjes pas echt loskomen. Het is 23u30 en voor ons al laat. We hebben ons record 'laat gaan slapen' vandaag verbroken! Het duurt te voet ongeveer 10 minuten om naar huis te stappen, maar toch heeft de papa de voorkeur een taxi te nemen. Het is hier gevaarlijk als het donker is. Zijn ze (te) bezorgd om ons? Is het echt zo? Dat weten we (nog) niet! Zaterdag zien we, samen met Thea en Sarah, 'Juju's', maar daarover volgende keer meer! Volgende keer ook meer over wat niet altijd zo goed of fantastisch loopt.

Zaterdag 3 december 2011. We zijn uitgenodigd op de receptie van een meisje dat afstudeert als fysiotherapist. We gaan naar haar huis in Bamenda. Het huis is omheind met een muur, heeft een tuin met gras (lijkt hard op een tuin bij ons!) en veel lekker, Kameroens eten. Er is fanta, cola, watermeloen, aardappelen,etc. In België een vrij gewone maaltijd, maar voor ons hier echt een feestmaal. We praten met mensen in het Frans en het Engels, want de familie is oorspronkelijk uit Yaoundé. Moeilijk zo die talen door elkaar spreken en horen. 'Zouden we het wel buiten organiseren?' 'Gaat het regenen?' 'Zouden we een partytent moeten voorzien?' 'Ja, ik kan wel niet al die mensen in huis nemen als het regent he!' zijn vragen die hier totaal niet aan de orde zijn. Het is een tuinfeest en daarmee uit. De zon zal schijnen! Tijdens het droogseizoen regent het hier nooit en vandaag is dat niet anders. Bij ons zou het wel wat anders zijn... Weken op voorhand zou men zich zorgen maken over het weer en dagen op voorhand zou men aan de lippen van Frank en Sabine hangen.

Woensdag en vandaag gaan we na het werk bij de missiepriesters op internet. Wauuuw! Nog nooit zo snel gesurft in Kameroen als hier! Geweldig! Een draadloze verbinding die erg vlot gaat, weliswaar niet zo snel als in België, maar toch! Hier heb ik het eerste telefonisch contact via Skype met mama en papa! Eindelijk hoor ik hun stemmen nog eens! Hopelijk kunnen we hier wat meer komen! We'll see!

'Het aperitiefhapje op nieuwjaar?' Meerdere Vlaamse gezinnen zitten waarschijnlijk nu reeds verveeld met deze vraag. Laat me u helpen. Toastjes, belegd met americain en kip curry? Nee!, De diepvrieshapjes van Covee? Nee!, Hoorntjes met geitenkaas? Nee!, kleine soepjes? Nee!,Peper en zoutchips, twijfelgeval maar toch nee! Sushi? Nee! Doe zoals ik en eet eens geroosterde sprinkhaan! Een aanrader, maar wel te combineren met een sausje. De eerste is een overwinning, wat volgt een verslaving. Ik kan de smaak het best vergelijken met de smaak van garnalen. Als je de krekel in je mond neemt en je tanden erin zet, kraakt het dat het smaakt, LEKKER, ECHT LEKKER!

Ahja, Sinterklaas komt hier waarschijnlijk niet langs! De golfplaten-daken zullen de kilo's van de Sint en zijn Slechtweer-vandaag niet goed aankunnen. De schimmel zou trouwens nooit zo heten in Kameroen. Hier zou hij Altijdgoedweer-vandaag heten denk ik. Gelukkig kregen we een delegatie Belgen op bezoek, die voor ons speculaas meenamen! Heel erg bedankt! En ook heel erg bedankt voor de brieven te bezorgen aan de juiste personen en ook een grote merci! voor de cola,limonade, koekjes en lekkere bananencake!

Rispel Raspel! Rispel Raspel! Je kent het waarschijnlijk wel, het geritsel van een GB-plastic-zakje. Tijdens één van mijn vele nachten hier word ik wakker (zoals wel vaker op een nacht) en hoor ik het gerispel raspel. Ik schijn en het geritsel stopt. Pillamp uit, geritsel aan, pillamp aan, geritsel uit en zo tien keer. Vreemd, maar ok! 't zal weer een muis zijn, slaapwel tot de volgende!

Jappie - Jappe - Jasper - Ngwa.